کد مطلب:19086
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:7
شرط صحت اعمال چيست؟
پشتوانه اعمال نيك و شايسته، ايمان است؛ اگر ايمان نباشد عمل فاقد ارزش است. فقها يكي از شرايط قبولي عبادات، بلكه يكي از شرايط صحت آن را ايمان ذكر نمودهاند؛ يعني اعمالي از قبيل حج، نماز، روزه، انفاق، كمك به ديگران، دستگيري از مستمندان و مانند آنها، بدون ايمان به خدا و رسولش هيچ ارزشي ندارد.
درباره « ولايت » نيز چنين بحثي مطرح شده است. برخي آن را فقط شرط قبولي طاعات و عبادات شمردهاند. بدين جهت، اعمال عبادي منكران ولايت از نظر فقه شيعه صحيح محسوب ميگردد ( يعني تكليف از عهده آنها ساقط است )، اگر چه مقبول درگاه الهي نيست و اجر و پاداشي به او تعلق نميگيرد، ولي عدهاي توسعه نظر داده، آن را همچون ايمان، شرط صحت تكاليف دانستهاند.
در اين باره روايات زيادي در كتابهاي روايي شيعه به چشم ميخورد كه به يك نمونه از آن بسنده ميشود.
امام باقر(ع) ميفرمايد «لَوْ اَنَّ رَجُلاََ قامَ لَيْلَهُ وَ صامَ نهارَهُ وَ تَصَدَّقَ بِجَميعِ مالِهِ وَ حَجَّ جَميعَ دَهْرِهِ وِ لَمْ يَعْرِفْ وِلايَةَ وَلِيِّ اللّهِ فَيُو اليهِ وِ يَكُونَ جَميعُ اَعْمالِهِ بِدِلالَتِهِ اِلَيْهِ ما كانَ لَهُ عَلَي اللّهِ حَقٌّ في ثَوابِهِ اَبَداََ» [اگر مسلماني تمام شبها شب زندهداري كند و تمام روزها (غير از عيد فطر و قربان كه روزه آن حرام است) روزهداري نمايد و تنها به پرداخت وجوه شرعيه واجب اكتفا نكند، بلكه تمام اموال و سرمايهاش را در راه خدا صدقه بدهد و در تمام طول عمرش هر ساله به حج برود، ولي اهل ولايت نباشد و «وليُّ الله» را نشناسد تا ولايتش را به گردن نهد و اعمالش را طبق دستور او انجام دهد، چنين مسلماني هرگز انتظار ثواب و پاداش الهي را نداشته باشد] (وسايل الشيعه،1/91)
الف ـ در آيه 39 سوره نور آمده است « كساني كه كافر شدند، اعمالشان همچون سرابي است در يك كوير كه انسان تشنه از دور آن را آب ميپندارد اما هنگامي كه به سراغ آن ميآيد، چيزي نمييابد، و خدا را نزد آن مييابد كه حساب او را به طور كامل ميدهد ».
ب ـ خداوند در آيه 23 سوره فرقان ميفرمايد «وَ قَدِمْنا اَلي ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءَ مَنْثُوراََ» [و ما به سراغ اعمالي كه كافران بيايمان انجام دادهاند ميرويم، و همه را همچون ذرّات غبار پراكنده در هوا قرار ميدهيم.]
بنا بر آيه مَثَل و ديگر آيات قرآن مجيد، اعمال خوب انسان در صورتي كه ناشي از ايمان و اعتقاد دروني او به خداوند متعال نباشد اثري ندارد و سودي به او نميبخشد.
ج ـ در آيه 54 سوره توبه آمده است «وَ ما مَنْعَهُمْ اَنْ تُقْبَلَ نَفَفاتُهُمْ اِلّا اَنَّهُمْ كَفَروا بِاللّهِ وَ بِرَسُولِهِ وَ لا يَأْتُونَ الصَّلوةَ اِلّا وَ هُمْ كُسالي ولا يُنْفِقُونَ اَلّا وَ هُمْ كارِهُونَ» [هيچ چيز مانع قبول انفاقهاي آنها نشد، جز اينكه آنها به خدا و پيامبرش كافر شدند، و نماز بجا نميآورند جز با كسالت، و انفاق نميكنند مگر با كراهت.]
اين آيه نيز ايمان را شرط قبولي اعمال ميداند. بنابراين، آيات مذكور و ديگر آيات و روايات فراواني ـ كه از معصومان (ع) به ما رسيده است ـ ايمان را به شرط صحت و كمال اعمال ميدانند همچنين بنابر آيات و روايات، ولايت نيز شرط كمال، بلكه شرط صحت اعمال شمرده شده است.
مثالهاي زيباي قرآن ج 1
حضرت آيت الله مكارم شيرازي
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.